Theophilus indignus nomine, et indignissimus Sacerdos I[esu] C[hristi] D[omini] N[ostri] debita, et humillima persolvens obsequia salutem dicit in Domino.
Secundum misericordiam magnam (1) (b1) Dei nostri Gratia, et Pax (2) (b2) I. C. D. N., et Charitas Spiritus Sancti adimpleatur in S[acr]a R[egia] M[aiestate] Tua, et in Generationibus tuis, ut Regale Sceptrum in omni potentia, et benedictione firmetur in Vobis, juxta Dei voluntatem (3) (b3) usque ad consumationem (4) (b4) saeculi; et ut Vos omnes per adoptionem filiorum (5) (b5) jam Haeredes Dei et Cohaeredes (6) Christi (7) (b6) effecti una cum dilecto Populo tuo accipiatis aeternam gloriae coronam (8) (b7). Amen.
Quid est, quod homuncio (9) ignotus, et nullius meriti, miser et miserabilis (10) (b8), imperitus et rusticanus etiam imperito sermone audet exturbare S[acra]m R[egiam] M[aiestatem] T[uam] inter gravissima Regni tui gubernacula?
Parcat M[aiestas] T[ua] viro contemplanti